41.-(1) Στρατιωτικός, όστις επί τω σκοπώ, όπως αποφύγη την εκτέλεσιν οιασδήποτε στρατιωτικής υπηρεσίας, καθιστά εαυτόν ανίκανον προς την υπηρεσίαν ταύτην ή δι’ απατηλών μέσων εμφανίζει εαυτόν ως τοιούτον, είναι ένοχος κακουργήματος και τηρουμένων των διατάξεων των άρθρων 49, 54 και 56, τιμωρείται-
(α) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα πέντε έτη, εάν η πράξις ετελέσθη ενώπιον του εχθρού~
(β) με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τα τρία έτη, εάν η πράξις ετελέσθη εν καιρώ πολέμου, ενόπλου στάσεως, καταστάσεως εκτάκτου ανάγκης ή επιστρατεύσεως~
(γ)με φυλάκισιν μη υπερβαίνουσαν τους εξ μήνας εις πάσαν άλλην περίπτωσιν.
(2) Εις τας εν παραγράφοις (α) και (β) περιπτώσεις του εδαφίου (1) εάν ο υπαίτιος είναι αξιωματικός, τιμωρείται και με έκπτωσιν.
(3) Με τας αυτάς ποινάς τιμωρείται και ο συνεργός.