9.(1) Το Δικαστήριο διαβιβάζει την ευρωπαϊκή εντολή προστασίας στην αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης, με οποιοδήποτε μέσο το οποίο δύναται να τεκμηριωθεί εγγράφως και κατά τρόπο που να επιτρέπει στο κράτος εκτέλεσης να διαπιστώσει τη γνησιότητά της.
(2) Σε περίπτωση που η αρμόδια αρχή του κράτους εκτέλεσης δεν είναι γνωστή, το Δικαστήριο απευθύνεται στην Κεντρική Αρχή που προβλέπεται στο άρθρο 5 του παρόντος Νόμου, η οποία λαμβάνει πληροφορίες για το κράτος εκτέλεσης, μεταξύ άλλων, μέσω των σημείων επαφής του Ευρωπαϊκού Δικαστικού Δικτύου ή του εθνικού μέλους της Eurojust.
(3) Κατά τη διαβίβασή της η ευρωπαϊκή εντολή προστασίας συνοδεύεται με μετάφρασή της στην επίσημη γλώσσα ή σε μία από τις επίσημες γλώσσες του κράτους εκτέλεσης.
(4) Σε περίπτωση που η Δημοκρατία ενεργεί ως κράτος εκτέλεσης και Δικαστήριο της Δημοκρατίας παραλάβει ευρωπαϊκή εντολή προστασίας που δεν έχει δικαιοδοσία να αναγνωρίσει, τη διαβιβάζει αυτεπάγγελτα στο αρμόδιο Δικαστήριο της Δημοκρατίας και ενημερώνει πάραυτα, με μέσο το οποίο δύναται να διαπιστωθεί εγγράφως, την αρμόδια αρχή του κράτους έκδοσης.