119.-(1) Το Δικαστήριο Παιδιών δύναται να διατάξει την κράτηση παιδιού που έχει κριθεί ένοχο διάπραξης αδικήματος σε χώρο κράτησης παιδιών ως έσχατο μέτρο.
(2) Σε κάθε περίπτωση η κράτηση παιδιού σε σύγκρουση με τον νόμο-
(α) επιβάλλεται μόνο σε σχέση με παιδί που έχει συμπληρώσει το δέκατο έκτο (16ο) έτος της ηλικίας του κατά την ημερομηνία έκδοσης της απόφασης του Δικαστηρίου Παιδιών·
(β) επιβάλλεται μόνο ώς έσχατο μέτρο και έχει τη μικρότερη δυνατή διάρκεια, λαμβανομένων υπόψη της ηλικίας, της ατομικής κατάστασης του παιδιού και τις ιδιαίτερες περιστάσεις της υπόθεσης και αφού εξεταστεί η δυνατότητα να επιβληθούν, αντί της κράτησης, άλλες ποινές σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος Νόμου, ή αφού επιβληθηκαν άλλες ποινές και δεν ήταν αποτελεσματικές·
(γ) δεν επιβάλλεται από το Δικαστήριο Παιδιών, σε περίπτωση που για οποιονδήποτε λόγο το παιδί δεν έχει εκπροσωπηθεί ή λάβει τη συνδρομή δικηγόρου κατά την ακροαματική διαδικασία ενώπιον Δικαστηρίου.
(3) Η ποινή κράτησης παιδιού δεν δύναται να υπερβαίνει το ήμισυ της ποινής που προβλέπεται για το αδίκημα για το οποίο καταδικάστηκε το παιδί και, σε περίπτωση που η ποινή που προβλεπεται είναι η ισόβια κάθειρξη, δεν υπερβαίνει τα δέκα (10) έτη.
(4) Το Δικαστήριο Παιδιών δύναται να επιβάλει ποινή κράτησης σε παιδί, μόνο σε περίπτωση που η κατηγορούσα αρχή δηλώσει ενώπιόν του, ότι το παιδί θα κρατείται σε χώρο κράτησης παιδιών:
(5) Το προσωπικό και οποιοσδήποτε άλλος επαγγελματίας βρίσκεται σε χώρο κράτησης παιδιών, τυγχάνει εκπαίδευσης σε σχέση με τη μεταχείριση παιδιών σε σύγκρουση με τον νόμο, τα δικαιώματα των παιδιών, καθώς και την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Νόμου.