229. Οι γενικοί και οι ειδικοί όροι των ασφαλιστηρίων συμβολαίων δεν περιλαμβάνουν τους όποιους όρους προβλέπονται σε μια συγκεκριμένη περίπτωση για την κάλυψη των ιδιαιτεροτήτων του ασφαλιστέου κινδύνου.
230. Ασφαλιστική επιχείρηση κράτους μέλους ή τρίτης χώρας η οποία λειτουργεί βάσει άδειας υποκατάστημα στη Δημοκρατία, και προτίθεται να ασκεί ασφαλιστικές εργασίες, έχει υποχρέωση όπως αμέσως μετά τη χορήγηση της άδειας και πριν την έναρξη των εργασιών της, ενταχθεί σε ταμείο ασφαλιστών ή άλλο παρόμοιο σώμα ή οργανισμό, αναγνωριζόμενο ή προβλεπόμενο από την κειμένη νομοθεσία.
231. (1) Για τους σκοπούς του παρόντος Τμήματος, κοινοτική συνασφάλιση συντρέχει στην περίπτωση που καλύπτεται ένας ή περισσότεροι κίνδυνοι που καθορίζονται στους κλάδους 3 μέχρι 16 του Μέρους Α του Πρώτου Παραρτήματος του παρόντος Νόμου και που πληρούν τις πιο κάτω προϋποθέσεις:
(α) Ο κίνδυνος που καλύπτεται πρέπει να υπάγεται στην έννοια του μεγάλου κινδύνου·
(β) ο κίνδυνος καλύπτεται, διά κοινής συμβάσεως, με συνολικό ασφάλιστρο και για την ίδια διάρκεια από πολλές ασφαλιστικές επιχειρήσεις ως "συνασφαλιστές", χωρίς να υπάρχει αλληλέγγυα υποχρέωση μεταξύ τους, από τις οποίες μία είναι η κύρια ασφαλιστική επιχείρηση·
(γ) ο κίνδυνος αυτός ευρίσκεται στο εσωτερικό της Ένωσης·
(δ) για την εγγύηση του κινδύνου, η κύρια ασφαλιστική επιχείρηση θεωρείται ως η ασφαλιστική επιχείρηση που θα κάλυπτε ολόκληρο τον κίνδυνο·
(ε) ένας τουλάχιστον από τους συνασφαλιστές συμμετέχει στη σύμβαση από εταιρική έδρα ή υποκατάστημα που ευρίσκονται σε κράτος μέλος διαφορετικό από εκείνο της κύριας ασφαλιστικής επιχείρησης·
(στ) η κύρια ασφαλιστική επιχείρηση αναλαμβάνει πλήρως τον ρόλο που της ανατίθεται στην πρακτική της συνασφάλισης, και ιδίως προσδιορίζει τους όρους ασφάλισης και το ύψος των ασφαλίστρων.
(2) Οι διατάξεις των άρθρων 161 μέχρι 165 του παρόντος Νόμου εφαρμόζονται μόνο στην κύρια ασφαλιστική επιχείρηση εφόσον αυτή έχει την έδρα της στη Δημοκρατία.
(3) Πράξεις συνασφάλισης που δεν πληρούν τους όρους που αναφέρονται στις παραγράφους (α) έως (ε) συνεχίζουν να υπόκεινται στις ισχύουσες εθνικές νομοθεσίες των κρατών μελών, στις οποίες αφορούν, με εξαίρεση τις αντίστοιχες διατάξεις των εν λόγω νομοθεσιών με αυτές του παρόντος Τμήματος.
232. Ασφαλιστικές επιχειρήσεις που έχουν την έδρα τους στη Δημοκρατία και συμμετέχουν σε κοινοτική συνασφάλιση δεν υπόκεινται σε άλλες διατάξεις του παρόντος Νόμου, πέραν από αυτές του παρόντος Τμήματος.
233. Το ύψος των τεχνικών προβλέψεων κάθε συνασφαλιστή καθορίζεται σύμφωνα με τη νομοθεσία ή, ελλείψει νομοθεσίας, σύμφωνα με την πρακτική του κράτους μέλους καταγωγής του:
234. Οι συνασφαλιστές που είναι εγκατεστημένοι στη Δημοκρατία τηρούν στατιστικά στοιχεία, τα οποία παρουσιάζουν τον όγκο των εργασιών τους σε κοινοτική συνασφάλιση, καθώς και τα κράτη μέλη που αφορούν οι εργασίες αυτές.
235. Κατά την εκκαθάριση ασφαλιστικής επιχείρησης, οι υποχρεώσεις της επιχείρησης αυτής από τη συμμετοχή της σε ασφαλιστήρια που αφορούν κοινοτική συνασφάλιση, εκπληρώνονται όπως και οι υποχρεώσεις της που απορρέουν από τα άλλα ασφαλιστήρια χωρίς να γίνεται καμιά διάκριση εις βάρος των ασφαλισμένων της και των δικαιούχων εξαιτίας της ιθαγένειάς τους.
236. Για σκοπούς της εφαρμογής των διατάξεων του παρόντος Τμήματος, ο Έφορος ανταλλάζει πληροφορίες με τις εποπτικές αρχές άλλων κρατών μελών στο πλαίσιο της συνεργασίας με τις εποπτικές αρχές των κρατών μελών που προβλέπεται στον παρόντα Νόμο.
237. Ο Έφορος συνεργάζεται με την Επιτροπή και τις εποπτικές αρχές των άλλων κρατών μελών με σκοπό την εξέταση των δυσκολιών που θα ήταν δυνατόν να προκύψουν κατά την εφαρμογή των διατάξεων του παρόντος Τμήματος και ιδίως με σκοπό την εξέταση κάθε πρακτικής που θα αποτελούσε ένδειξη είτε ότι η κύρια ασφαλιστική επιχείρηση δεν παίζει τον ρόλο που της ανατίθεται στην πρακτική της συνασφάλισης, είτε ότι οι κίνδυνοι δεν απαιτούν εμφανώς για την κάλυψή τους τη συμμετοχή πολλών ασφαλιστών.
238. (1) Το παρόν Τμήμα εφαρμόζεται στην ασφάλιση νομικής προστασίας, που αναφέρεται στον κλάδο 17 στο Μέρος Α του Πρώτου Παραρτήματος του παρόντος Νόμου και που συνίσταται στην έναντι καταβολής ασφαλίστρου συμβατική δέσμευση ασφαλιστικής επιχείρησης για την ανάληψη των δικαστικών εξόδων και παροχής άλλων υπηρεσιών που απορρέουν άμεσα από την εν λόγω ασφαλιστική κάλυψη, και ιδίως με σκοπό:
(α) την κάλυψη της ζημιάς ή της βλάβης που υπέστη ο ασφαλισμένος είτε μέσω εξώδικου συμβιβασμού είτε μέσω αστικής ή ποινικής δίκης·
(β) την υπεράσπιση ή την εκπροσώπηση του ασφαλισμένου σε οποιασδήποτε φύσεως δικαστική διαδικασία η οποία εγείρεται εναντίον του.
(2) Δεν εμπίπτουν στις διατάξεις του παρόντος Τμήματος τα πιο κάτω:
(α) η ασφάλιση νομικής προστασίας, όταν αυτή αφορά διαφορές ή κινδύνους που απορρέουν από τη χρήση θαλάσσιων πλοίων ή σχετίζονται με τη χρήση αυτή·
(β) η δραστηριότητα ασφαλιστικής επιχείρησης αστικής ευθύνης προς υπεράσπιση ή εκπροσώπηση του ασφαλισμένου πελάτη σε κάθε δικαστική ή διοικητική διαδικασία, εφόσον αυτή η δραστηριότητα ασκείται συγχρόνως και προς το συμφέρον αυτής της ιδίας ασφαλιστικής επιχείρησης δυνάμει της κάλυψης αυτής·
(γ) η δραστηριότητα νομικής προστασίας, την οποία αναπτύσσει ο ασφαλιστής της βοήθειας και η οποία θα μπορεί να επεκταθεί στις ακόλουθες περιπτώσεις και εφόσον πληροί τις ακόλουθες προϋποθέσεις:
(i) η δραστηριότητα ασκείται σε κράτος μέλος άλλο από εκείνο στο οποίο ευρίσκεται η συνήθης διαμονή του ασφαλισμένου·
(ii) η δραστηριότητα αποτελεί τμήμα σύμβασης που αφορά μόνον τη βοήθεια που παρέχεται σε πρόσωπα που αντιμετωπίζουν δυσκολίες κατά τη διάρκεια μετακινήσεων ή απουσιών από την κατοικία τους ή τη συνήθη τους διαμονή.
(3) Για τους σκοπούς της παραγράφου (γ) του εδαφίου (2), η ασφαλιστική σύμβαση πρέπει να αναγράφει ευκρινώς τη δήλωση ότι η σχετική κάλυψη περιορίζεται στις περιστάσεις που αναφέρονται στις εν λόγω διατάξεις και έχει επικουρικό χαρακτήρα σε σχέση με τη βοήθεια.
239. Η ασφάλιση νομικής προστασίας αποτελεί αντικείμενο είτε αυτοτελούς ασφαλιστηρίου διαφορετικού από εκείνο που συνάπτεται για άλλους κλάδους, είτε αντικείμενο αυτοτελούς ειδικού κεφαλαίου εντός ενιαίου ασφαλιστηρίου, στο οποίο πρέπει να αναφέρεται ρητά η φύση της κάλυψης της νομικής προστασίας που παρέχεται καθώς και το σχετικό ασφάλιστρο.
240. (1) Η ασφαλιστική επιχείρηση που ασκεί εργασίες του κλάδου νομικής προστασίας επιλέγει μία από τις ακόλουθες εναλλακτικές μεθόδους διαχείρισης των απαιτήσεων που προβλέπονται στις παραγράφους (α) μέχρι (γ) ως ακολούθως:
(α) Διασφαλίζει ότι κανένα μέλος του προσωπικού της που ασχολείται με το χειρισμό απαιτήσεων του κλάδου νομικής προστασίας ή την παροχή νομικών συμβουλών σε σχέση με τις απαιτήσεις αυτές δεν ασκεί συγχρόνως παρόμοια δραστηριότητα-
(i) σε οποιοδήποτε άλλο κλάδο που καλύπτει η ίδια η ασφαλιστική επιχείρηση, επιπρόσθετα με τον κλάδο νομικής προστασίας˙ ή/και
(ii) σε άλλη επιχείρηση που συνδέεται με αυτήν, με οικονομικούς, εμπορικούς ή διοικητικούς δεσμούς και η οποία ασκεί ένα ή περισσότερους ασφαλιστικούς κλάδους που καθορίζονται στο Πρώτο Παράρτημα του παρόντος Νόμου, επιπρόσθετα με τον κλάδο νομικής προστασίας˙
(β) αναθέτει τη διαχείριση των απαιτήσεων που εγείρονται σε σχέση με τον κλάδο νομικής προστασίας σε μια νομικά αυτοτελή εταιρεία με τη μορφή εταιρείας περιορισμένης ευθύνης ή συνεταιρισμού και, εάν η εταιρεία αυτή συνδέεται με οικονομικούς, εμπορικούς ή διοικητικούς δεσμούς με άλλη ασφαλιστική επιχείρηση, που ασκεί ένα ή περισσότερους κλάδους ασφάλισης, τα μέλη του προσωπικού της εν λόγω εταιρείας, τα οποία ασχολούνται με τη διαχείριση απαιτήσεων του κλάδου νομικής προστασίας ή την παροχή νομικών συμβουλών, σχετικά με τη διαχείριση αυτή, δεν επιτρέπεται να ασκούν συγχρόνως την ίδια ή παρόμοια δραστηριότητα για την άλλη επιχείρηση:
(γ) προβλέπει στη σύμβαση το δικαίωμα του ασφαλισμένου να αναθέτει σε δικηγόρο της επιλογής του την υπεράσπιση των συμφερόντων του, από τη στιγμή κατά την οποία δικαιούται να ζητήσει παρέμβαση της ασφαλιστικής επιχείρησης δυνάμει του ασφαλιστηρίου.
241. (1) Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις διασφαλίζουν ότι κάθε ασφαλιστική σύμβαση νομικής προστασίας προβλέπει ρητά τα εξής:
(α) Σε κάθε δικαστική ή διοικητική διαδικασία, όταν καλείται από την ασφαλιστική επιχείρηση δικηγόρος, ή άλλο πρόσωπο που διαθέτει τα προσόντα τα οποία απαιτεί η κείμενη νομοθεσία, για να υπερασπίσει ή να εκπροσωπήσει τον ασφαλισμένο ή να εξυπηρετήσει τα συμφέροντά του, ο ασφαλισμένος έχει την ελευθερία της σχετικής επιλογής·
(β) ο δικαιούχος είναι ελεύθερος να επιλέγει δικηγόρο, ή, αν επιθυμεί και εφόσον το επιτρέπει η κείμενη νομοθεσία, οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο διαθέτει τα απαιτούμενα προσόντα για την υπεράσπιση των συμφερόντων του, σε περίπτωση που ανακύψει σύγκρουση συμφερόντων.
(2) Για τους σκοπούς του Τμήματος αυτού, "δικηγόρος" σημαίνει πρόσωπο το οποίο πληροί τις προϋποθέσεις για να ασκεί τη δικηγορία σύμφωνα με τις διατάξεις του περί Δικηγόρων Νόμου (Κεφ. 2) ή να ασκεί τη δικηγορία υπό καθεστώς ελεύθερης εγκατάστασης ή ελεύθερης παροχής υπηρεσιών δυνάμει του εν λόγω Νόμου.
242. (1) Οι διατάξεις του εδαφίου (1) του άρθρου 241 του παρόντος Νόμου, σε σχέση με το δικαίωμα του ασφαλισμένου να επιλέγει ελεύθερα τον δικηγόρο του, δεν εφαρμόζονται εφόσον πληρούνται σωρευτικά οι ακόλουθες προϋποθέσεις-
(α) η ασφαλιστική κάλυψη περιορίζεται σε υποθέσεις που προκύπτουν από τη χρησιμοποίηση μηχανοκίνητου οχήματος στο έδαφος της Δημοκρατίας·
(β) η ασφαλιστική κάλυψη συνδέεται με σύμβαση βοήθειας σε περίπτωση ατυχήματος ή βλάβης σε σχέση με μηχανοκίνητο όχημα˙
(γ) ούτε η ασφαλιστική επιχείρηση του κλάδου νομικής προστασίας ούτε η ασφαλιστική επιχείρηση του κλάδου βοήθειας ασκεί οποιοδήποτε ασφαλιστικό κλάδο ευθύνης˙
(δ) λαμβάνονται μέτρα ώστε η παροχή νομικών συμβουλών και η εκπροσώπηση καθενός των διαδίκων σε περίπτωση διαφοράς να εξασφαλίζονται από δικηγόρους τελείως ανεξάρτητους, εφόσον οι εν λόγω διάδικοι είναι ασφαλισμένοι σε σχέση με νομική προστασία στην ίδια ασφαλιστική επιχείρηση.
(2) Η εξαίρεση του παρόντος άρθρου δεν επηρεάζει την εφαρμογή του άρθρου 240 του παρόντος Νόμου.
243. Κάθε ασφαλιστική σύμβαση νομικής προστασίας προβλέπει το δικαίωμα του ασφαλισμένου να προσφεύγει σε διαδικασία διαιτησίας που προβλέπεται από τον περί Διαιτησίας Νόμο ή/και το δικαίωμα του να αποταθεί στον Χρηματοοικονομικό Επίτροπο σύμφωνα με τις διατάξεις των περί της Σύστασης και Λειτουργίας του Ενιαίου Φορέα Εξώδικης Επίλυσης Διαφορών Χρηματοοικονομικής Φύσεως Νόμων του 2010, έως (Αρ. 2) του 2014, όπως αυτοί εκάστοτε τροποποιούνται ή αντικαθίστανται, σε περίπτωση που ανακύπτει οποιαδήποτε διαφορά μεταξύ της ασφαλιστικής επιχείρησης και του ασφαλισμένου:
244. Κάθε φορά που ανακύπτει σύγκρουση συμφερόντων ή διαφωνία όσον αφορά τη διευθέτηση της διαφοράς, η ασφαλιστική επιχείρηση που προσφέρει κάλυψη νομικής προστασίας ή οποιοσδήποτε λειτουργός του τμήματος απαιτήσεών της, ανάλογα με την περίπτωση, οφείλει να ενημερώνει τον ασφαλισμένο για τα δικαιώματά του που απορρέουν από το εδάφιο (1) του άρθρου 241 του παρόντος Νόμου και για τη δυνατότητα να προσφύγει στη διαδικασία που προβλέπεται στο άρθρο 243.
245.-(1) Κανονισμοί δύνανται να καθορίζουν τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες μπορεί να επιτραπεί όπως οι συμβάσεις ασφάλισης ασθενείας (Κλάδος 2, Μέρος Α του Πρώτου Παραρτήματος) μπορούν να αντικαθιστούν, εν μέρει ή πλήρως, την κάλυψη ασθενείας που παρέχεται δυνάμει των περί Κοινωνικών Ασφαλίσεων Νόμων του 2010 έως (Αρ. 2) του 2014, όπως αυτοί εκάστοτε τροποποιούνται ή αντικαθίστανται, εφόσον οι εν λόγω Νόμοι επιτρέπουν τέτοια αντικατάσταση.
(2) Ο Έφορος απαιτεί όπως οι κυπριακές ασφαλιστικές επιχειρήσεις ανακοινώνουν την τεχνική βάση υπολογισμού των ασφαλίστρων, πριν τη διάθεση του προϊόντος στην αγορά κρατών μελών, στο έδαφος των οποίων οι συμβάσεις οι σχετικές με τον Κλάδο 2 Μέρος Α του Πρώτου Παραρτήματος αντικαθιστούν, εν μέρει ή πλήρως, την κάλυψη ασθενείας που παρέχεται από το νόμιμο καθεστώς κοινωνικής ασφάλισης.
(3) Η υποχρέωση των κυπριακών ασφαλιστικών εταιρειών που προβλέπεται στο εδάφιο (2) εφαρμόζεται και στην περίπτωση τροποποίησης υφιστάμενων συμβάσεων.