221. (1) Οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις ασφάλισης Γενικής Φύσεως μπορούν να προτείνουν και να συνάπτουν συμβάσεις υποχρεωτικής ασφάλισης, σύμφωνα με τους όρους του άρθρου αυτού.
(2) Ασφαλιστικές συμβάσεις σε σχέση με κινδύνους για τους οποίους οποιοσδήποτε νόμος της Δημοκρατίας προβλέπει υποχρεωτική ασφάλιση, θεωρούνται ότι πληρούν την εν λόγω υποχρέωση, μόνο εάν είναι σύμφωνες με τις ειδικές διατάξεις του Νόμου αυτού που διέπουν την εν λόγω υποχρεωτική ασφάλιση.
(3) Όταν νόμος της Δημοκρατίας προβλέπει υποχρεωτική ασφάλιση και η ασφαλιστική επιχείρηση υποχρεούται να γνωστοποιήσει στον Έφορο την παύση της κάλυψης, τέτοια παύση μπορεί να αντιταχθεί έναντι των ζημιωθέντων τρίτων μερών μόνο υπό τις περιστάσεις που καθορίζονται από εκείνον το νόμο.
(4) Ο Έφορος γνωστοποιεί στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή τους κινδύνους, για τους οποίους η νομοθεσία της Δημοκρατίας προβλέπει υποχρεωτική ασφάλιση, αναφέροντας-
(α) τις ειδικές διατάξεις που διέπουν την ασφάλιση αυτή∙
(β) τα στοιχεία τα οποία πρέπει να περιλαμβάνει το πιστοποιητικό που ασφαλιστική επιχείρηση υποχρεούται να χορηγήσει στον ασφαλισμένο, όταν αυτή παρέχει κάλυψη σε κλάδους υποχρεωτικής ασφάλισης, ως αποδεικτικό στοιχείο της τήρησης της νομοθεσίας που προβλέπει για υποχρεωτική ασφάλιση. Ο Έφορος δύναται να απαιτήσει από κάθε ασφαλιστική επιχείρηση, δήλωση που να βεβαιώνει ότι ασφαλιστήριο το οποίο εκδίδει είναι σύμφωνο με τις ειδικές διατάξεις που διέπουν τη συγκεκριμένη ασφάλιση.
(5) Ο Έφορος δέχεται, ως απόδειξη ότι έχει τηρηθεί η υποχρεωτική ασφάλιση, έγγραφο, το περιεχόμενο του οποίου είναι σύμφωνο με την παράγραφο (β) του εδαφίου (4).