6.-(1) Κατηγορούμενος ο οποίος ισχυρίζεται ότι είναι χρήστης ή ουσιοεξαρτημένος και ο οποίος κατηγορείται ενώπιον Δικαστηρίου σε συνοπτική δίκη για οποιοδήποτε αδίκημα, εξαιρουμένων των αδικημάτων της κατοχής με σκοπό την προμήθεια ελεγχόμενου φαρμάκου, της εισαγωγής ελεγχόμενου φαρμάκου και της εμπορίας ελεγχόμενου φαρμάκου, όπως τα αδικήματα αυτά καθορίζονται στον περί Ναρκωτικών Φαρμάκων και Ψυχοτρόπων Ουσιών Νόμο, και οποιουδήποτε αδικήματος για το οποίο η προβλεπόμενη ανώτατη ποινή φυλάκισης υπερβαίνει τα δέκα (10) έτη, δύναται σε οποιοδήποτε στάδιο της δικαστικής διαδικασίας, πριν την επιβολή ποινής, να αιτηθεί στο Δικαστήριο την έκδοση διατάγματος θεραπείας και το Δικαστήριο δύναται να εκδώσει διάταγμα θεραπείας με το οποίο να εξουσιοδοτεί την παραπομπή του προσώπου αυτού σε Κέντρο Θεραπείας.
(2) Το Δικαστήριο, κατά την έκδοση του διατάγματος θεραπείας, δύναται να θέσει τέτοιους όρους και να δώσει τέτοιες οδηγίες που κατά την κρίση του είναι αναγκαίες για την αποτελεσματικότερη εφαρμογή του και για την επίτευξη των σκοπών για τους οποίους εκδίδεται.
(3) Για την εφαρμογή διατάγματος θεραπείας ο κατηγορούμενος χρήστης ή ο ουσιοεξαρτημένος οφείλει να-
(α) Παρουσιαστεί στο Κέντρο Θεραπείας το οποίο καθόρισε το Δικαστήριο εντός σαρανταοκτώ ωρών (48) ωρών από την έκδοση του διατάγματος θεραπείας,
(β) να έχει αποδεχθεί ότι θα τηρεί πιστά το περιεχόμενο του θεραπευτικού συμβολαίου,
(γ) συμμορφώνεται με τις συστάσεις του Κέντρου Θεραπείας που αφορούν τη θεραπεία του.
(4) Η θεραπεία διαρκεί κατ’ ελάχιστον τρεις (3) μήνες και δυνατό να παρατείνεται από το Δικαστήριο ανά τρίμηνο, με βάση την τριμηνιαία έκθεση, αλλά δεν υπερβαίνει συνολικά τους είκοσι τέσσερις (24) μήνες.
7.-(1) Για την έκδοση διατάγματος θεραπείας, απαιτείται η υποβολή αιτήματος από τον κατηγορούμενο χρήστη ή τον εξουσιοεξαρτημένο ενώπιον του Δικαστηρίου στο οποίο κατηγορείται:
(2) Μέχρι την έκδοση του διατάγματος θεραπείας το Δικαστήριο δύναται να παραπέμπει κατηγορούμενο χρήστη ή ουσιοεξαρτώμενο- (ι)Στην περίπτωση ενήλικα σε ασφαλή τόπο κράτησης· (ιι)στην περίπτωση ανήλικου σε χώρο ασφαλούς νοσηλείας που ορίζεται με διάταγμα του Υπουργού.
(3) Το Δικαστήριο παραπέμπει την αίτηση του κατηγορούμενου χρήστη ή ουσιοεξαρτημένου στη Συμβουλευτική Επιτροπή, η οποία γνωματεύει για την κάθε περίπτωση σύμφωνα με τις διατάξεις των εδαφίων (1) και (2) του άρθρου 5 και υποβάλλει την γνωμάτευσή της στο Δικαστήριο εντός της ταχθείσας από αυτό προθεσμίας.
(4) Το δικαστήριο αποφασίζει για την έκδοση διατάγματος θεραπείας αφού λάβει υπόψη το περιεχόμενο της γνωμάτευσης της Συμβουλευτικής Επιτροπής και όλες τις περιστάσεις της υπόθεσης, περιλαμβανομένης της φύσης του αδικήματος, του χαρακτήρα και του ιστορικού του κατηγορούμενου χρήστη ή ουσιοεξαρτημένου.
(5) Σε περίπτωση έκδοσης διατάγματος θεραπείας σε χρήστη ή ουσιοεξαρτημένο που κατηγορείται ενώπιον Δικαστηρίου, αναβάλλεται η εκδίκαση της υπόθεσής του μέχρι την ολοκλήρωση της θεραπείας στο Κέντρο Θεραπείας και σε περίπτωση που ο κατηγορούμενος-
(α) Τηρήσει το θεραπευτικό συμβόλαιο, παρουσιάζεται ενώπιον του Δικαστηρίου, για να επιληφθεί της υπόθεσης·
(β) παραβιάσει οποιοδήποτε όρο του θεραπευτικού συμβολαίου, παρουσιάζεται ενώπιον του Δικαστηρίου για την έναρξη ή τη συνέχιση της εκδίκασης της εναντίον του ποινικής υπόθεσης.
(6) [Διαγράφηκε].