314Γ.(1) Πρόσωπο το οποίο, ενώ γνωρίζει την ανάγκη, την πνευματική αδυναμία ή την ψυχική έξαψη άλλου, εκμεταλλεύεται την κατάσταση αυτή λαμβάνοντας, εισπράττοντας, χρεώνοντας, συνομολογώντας ή παίρνοντας για τον εαυτό του ή για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα που υπερβαίνουν την αξία της δικής του παροχής, έτσι ώστε, ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις, να βρίσκονται σε προφανή δυσαναλογία προς αυτήν, διαπράττει αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις τριάντα χιλιάδες ευρώ (€30.000) ή και στις δύο αυτές ποινές.
(2) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου-
(α) “ανάγκη” σημαίνει τη δύσκολη και πιεστική κατάσταση προσώπου όπου για να μην υποστεί σημαντική βλάβη στη ζωή, στην υγεία ή στην τιμή του πρέπει να αποκτήσει χρήματα·
(β) “πνευματική αδυναμία” σημαίνει την ελαττωμένη πνευματική ανάπτυξη προσώπου, η οποία δεν του επιτρέπει την κατανόηση των δυσμενών γι’ αυτό όρων της συναλλαγής· και
(γ) “ψυχική έξαψη” είναι η συναισθηματική ταραχή που εμποδίζει την πλήρη συνείδηση των δυσμενών όρων της συναλλαγής.