Ευθύνη προσώπου που έχει τη μέριμνα άλλου
221. Αυτός που έχει τη μέριμνα άλλου που αδυνατεί λόγω ηλικίας, ασθένειας ή κλονισμού του λογικού, κράτησης ή άλλης αιτίας να αποσπαστεί από τέτοια μέριμνα και να παρέχει στον εαυτό του τα αναγκαία προς το ζην, έχει καθήκον να παρέχει σε αυτό που είναι υπό μέριμνα τα αναγκαία προς το ζην, ανεξάρτητα αν η μέριμνα αναλήφθηκε δυνάμει σύμβασης ή επιβλήθηκε με νόμο ή προκύπτει λόγω οποιασδήποτε πράξης του, νόμιμης ή παράνομης δυνατόν να θεωρηθεί υπαίτιος για κάθε συνέπεια για τη ζωή ή την υγεία του προσώπου που είναι υπό τη μέριμνα του, η οποία οφείλεται σε οποιαδήποτε παράλειψη εκτέλεσης του πιο πάνω καθήκοντος.