11.(1) Η αρμόδια αρχή αναγνώρισης της Δημοκρατίας δύναται να αρνηθεί την αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, εάν-
(α) Η εντολή είναι ελλιπής ή δεν ολοκληρώθηκε εντός της προθεσμίας που είχε οριστεί δυνάμει των διατάξεων του εδαφίου (4) του άρθρου 10 του παρόντος Νόμου.
(β) δεν πληρούνται οι προβλεπόμενες στην παράγραφο (α) του εδαφίου (1) του άρθρου 7 προϋποθέσεις.
(γ) το μέτρο προστασίας αφορά πράξη που δεν συνιστά αδίκημα σύμφωνα με το δίκαιο που εκάστοτε ισχύει στη Δημοκρατία.
(δ) η αναγνώριση είναι αντίθετη προς τη βασική αρχή ότι ουδείς δικάζεται για δεύτερη φορά για το ίδιο αδίκημα.
(ε) η προστασία πηγάζει από εκτέλεση ποινής ή μέτρου που καλύπτεται από αμνηστία σύμφωνα με το δίκαιο της Δημοκρατίας και αφορά πράξη ή συμπεριφορά που εμπίπτει στη δικαιοδοσία της Δημοκρατίας.
(στ) σύμφωνα με το δίκαιο που εκάστοτε ισχύει στη Δημοκρατία, υφίσταται ασυλία στο πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο, η οποία καθιστά αδύνατη την αναγνώριση της ευρωπαϊκής εντολής προστασίας.
(ζ) σύμφωνα με το δίκαιο που εκάστοτε ισχύει στη Δημοκρατία, το πρόσωπο που προκαλεί κίνδυνο, λόγω της ηλικίας του, δεν υπέχει ποινική ευθύνη για την πράξη ή τη συμπεριφορά για την οποία έχει εκδοθεί το μέτρο προστασίας.
(η) το μέτρο προστασίας σχετίζεται με ποινικό αδίκημα το οποίο, σύμφωνα με το δίκαιο που εκάστοτε ισχύει στη Δημοκρατία, θεωρείται ότι τελέστηκε, εν όλω ή εν μέρει, εντός της επικράτειας της Δημοκρατίας ή σε εξομοιούμενο προς αυτήν τόπο.
(2)Σε περίπτωση που το Δικαστήριο αρνείται την αναγνώριση ευρωπαϊκής εντολής προστασίας, κατ’ επίκληση ενός εκ των λόγων άρνησης του εδαφίου (1) ενημερώνει-
(α) Το κράτος έκδοσης και το προστατευόμενο πρόσωπο άμεσα για την άρνηση και τους λόγους άρνησης.
(β) το προστατευόμενο πρόσωπο για το δικαίωμά του να εφεσιβάλει την απόφαση, καθώς και για τη δυνατότητα αναλόγως της περίπτωσης, να ζητήσει την έκδοση μέτρου προστασίας δυνάμει της εθνικής του νομοθεσίας.