Απόπειρες
Ορισμός απόπειρας

366. Όποιος προτίθεται να διαπράξει ποινικό αδίκημα, αρχίζει να θέτει την πρόθεση του σε εφαρμογή με μέσα που είναι πρόσφορα για την πραγμάτωση της και φανερώνει τέτοια πρόθεση με κάποια έκδηλη πράξη, αλλά δεν πραγματώνει την πρόθεση του σε τέτοιο βαθμό ώστε να διαπράξει το ποινικό αδίκημα, θεωρείται ότι αποπειράται να το διαπράξει.

Είναι αδιάφορο, εκτός καθόσον αφορά στην ποινή, κατά πόσο ο υπαίτιος διενήργησε οτιδήποτε το οποίο ήταν αναγκαίο εκ μέρους του για συμπλήρωση της διάπραξης του ποινικού αδικήματος ή κατά πόσο η πλήρης πραγμάτωση της πρόθεσης του αποτράπηκε λόγω περιστατικών ανεξάρτητων από τη βούληση του ή κατά πόσο υπαναχώρησε εκούσια από την περαιτέρω επιδίωξη της πρόθεσης του.

Είναι αδιάφορο ότι, λόγω περιστατικών που δεν είναι γνωστά στον υπαίτιο, η πραγμάτωση του ποινικού αδικήματος ήταν εξ αντικειμένου αδύνατος.

Απόπειρα διάπραξης ποινικών αδικημάτων

367. Όποιος αποπειράται να διαπράξει κακούργημα ή πλημμέλημα, είναι ένοχος πλημμελήματος εκτός αν προνοείται διαφορετικά.

Ποινή απόπειρας διάπραξης ορισμένων κακουργημάτων

368. Όποιος αποπειράται να διαπράξει κακούργημα που επισύρει θανατική ποινή ή ποινή φυλάκισης δέκα χρόνων και άνω, με ή χωρίς άλλη ποινή, είναι ένοχος κακουργήματος και αν δεν προνοείται κάποια άλλη ποινή, υπόκειται σε φυλάκιση επτά χρόνων.

Παράλειψη αποτροπής κακουργήματος

369. Όποιος, γνωρίζει ότι άλλος σχεδιάζει να διαπράξει ή διαπράττει κακούργημα, παραλείπει να χρησιμοποιήσει κάθε εύλογο μέσο για να αποτρέψει τη διάπραξη ή τη συμπλήρωση αυτού, είναι ένοχος πλημμελήματος.

Διέγερση για διάπραξη ποινικού αδικήματος

370. Όποιος διεγείρει ή αποπειράται να υποκινήσει άλλο να διαπράξει ποινικό αδίκημα, ανεξάρτητα αν ο άλλος συναινεί ή όχι να διαπράξει αυτό, είναι ένοχος-

(α) κακουργήματος, αν το ποινικό αδίκημα για το οποίο γίνεται λόγος είναι κακούργημα, και αν δεν προνοείται κάποια άλλη ποινή, υπόκειται σε φυλάκιση επτά χρόνων ή προκειμένου για κακούργημα που επισύρει κατά ανώτατο όριο ποινή κατώτερη από τη φυλάκιση των επτά χρόνων, σε τέτοια κατώτερη ποινή

(β) πλημμελήματος, αν για το ποινικό αδίκημα για το οποίο γίνεται λόγος είναι πλημμέλημα και αν δεν προνοείται κάποια άλλη ποινή, υπόκειται σε φυλάκιση δύο χρόνων ή προκειμένου για πλημμέλημα που επισύρει κατά ανώτατο όριο ποινή κατώτερη από τη φυλάκιση των δύο χρόνων, σε τέτοια κατώτερη ποινή.