314Α.(1) Πρόσωπο το οποίο κατά την παροχή οποιουδήποτε δανείου, κατά την παροχή ή την παράταση της προθεσμίας πληρωμής, κατά την ανανέωση ή την προεξόφληση δανείου, λαμβάνει, εισπράττει, χρεώνει, συνομολογεί ή παίρνει για τον εαυτό του ή για τρίτον οικονομικό όφελος ή περιουσιακά ωφελήματα που υπερβαίνουν το επιτόκιο αναφοράς, διαπράττει αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις τριάντα χιλιάδες ευρώ (€30.000) ή και στις δύο αυτές ποινές.
(2) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου «επιτόκιο αναφοράς» σημαίνει το μέσο όρο των ετήσιων επιτοκίων, συμπεριλαμβανομένων προμηθειών, επιβαρύνσεων ή οποιωνδήποτε εξόδων χρεώνουν τα πιστωτικά ιδρύματα για καταναλωτικά δάνεια, αυξανόμενο κατά το ήμισυ, με ελάχιστη αύξηση πέντε ποσοστιαίες μονάδες και μέγιστη αύξηση μέχρι δέκα ποσοστιαίες μονάδες. Το επιτόκιο αναφοράς υπολογίζεται ανά τριμηνία από την Κεντρική Τράπεζα της Κύπρου, η οποία το δημοσιεύει στην Επίσημη Εφημερίδα της Δημοκρατίας.
314Β.(1) Οι διατάξεις του άρθρου 314Α δεν εφαρμόζονται:
(α) σε πιστωτικά ιδρύματα,
(β) σε περίπτωση δανείου όπου ο δανειστής και ο χρεώστης είναι νομικά πρόσωπα τα οποία για σκοπούς εφαρμογής του άρθρου 33 του περί Φορολογίας του Εισοδήματος Νόμου θεωρούνται συνδεδεμένα πρόσωπα,
(γ) σε περίπτωση δανείου προς νομικό πρόσωπο όπου το κεφάλαιο από το οποίο παρέχεται το δάνειο προέρχεται άμεσα ή έμμεσα από το εξωτερικό, νοουμένου ότι το ποσό του δανείου υπερβαίνει το €1.000.000 και η ελάχιστη εκταμίευση είναι €500.000,
(δ) σε περίπτωση δανείου προς νομικό πρόσωπο που εκταμιεύεται στο εξωτερικό, νοουμένου ότι το ποσό του δανείου υπερβαίνει το €1.000.000 και η ελάχιστη εκταμίευση είναι €500.000.
(2) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου ο όρος «πιστωτικό ίδρυμα» έχει την έννοια που αποδίδεται στον όρο αυτό από τον περί Τραπεζικών Εργασιών Νόμο.
314Γ.(1) Πρόσωπο το οποίο, ενώ γνωρίζει την ανάγκη, την πνευματική αδυναμία ή την ψυχική έξαψη άλλου, εκμεταλλεύεται την κατάσταση αυτή λαμβάνοντας, εισπράττοντας, χρεώνοντας, συνομολογώντας ή παίρνοντας για τον εαυτό του ή για τρίτον περιουσιακά ωφελήματα που υπερβαίνουν την αξία της δικής του παροχής, έτσι ώστε, ανάλογα με τις ειδικές περιστάσεις, να βρίσκονται σε προφανή δυσαναλογία προς αυτήν, διαπράττει αδίκημα και, σε περίπτωση καταδίκης, υπόκειται σε ποινή φυλάκισης που δεν υπερβαίνει τα πέντε (5) έτη ή σε χρηματική ποινή που δεν υπερβαίνει τις τριάντα χιλιάδες ευρώ (€30.000) ή και στις δύο αυτές ποινές.
(2) Για τους σκοπούς του παρόντος άρθρου-
(α) “ανάγκη” σημαίνει τη δύσκολη και πιεστική κατάσταση προσώπου όπου για να μην υποστεί σημαντική βλάβη στη ζωή, στην υγεία ή στην τιμή του πρέπει να αποκτήσει χρήματα·
(β) “πνευματική αδυναμία” σημαίνει την ελαττωμένη πνευματική ανάπτυξη προσώπου, η οποία δεν του επιτρέπει την κατανόηση των δυσμενών γι’ αυτό όρων της συναλλαγής· και
(γ) “ψυχική έξαψη” είναι η συναισθηματική ταραχή που εμποδίζει την πλήρη συνείδηση των δυσμενών όρων της συναλλαγής.